Wydawnictwa
Urzędowy wykaz polskich nazw
geograficznych świata (wyd. 2)
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.
red.: Maciej Zych. Warszawa: Główny
Urząd Geodezji i Kartografii, 2019, 822
s.
Publikacja zawiera wykaz zalecanych
polskich nazw geograficznych świata
(egzonimów). Jest ona aktualizacją
wydania 1. z 2013 roku. Podano w niej
polskie nazwy dla 13 599 obiektów
geograficznych leżących poza granicami
Polski. Dla wymienionych w wykazie
obiektów podane zostały polskie nazwy
oraz odpowiadające im nazwy oryginalne
(endonimy). Dla nazw w językach
posługujących się pismami niełacińskimi
podano zapis zlatynizowany zgodnie z
zasadami, które Komisja zaleca do
stosowania w Polsce dla nazw
geograficznych z danego języka. Po
nazwach zamieszczone zostały współrzędne
geograficzne obiektu. W razie potrzeby
podano dodatkowe informacje i uwagi,
takie jak: informacja o położeniu
obiektu transgranicznego w innych
państwach, dodatkowa charakterystyka
obiektu lub jego położenia, informacja o
położeniu części miejscowości w
granicach miejscowości samodzielnej,
wybrane nazwy historyczne obiektu.
Wykaz podzielony został na osiem części
(rozdziałów): siedem z nich odpowiada
tradycyjnie wydzielanym częściom świata
(Europie, Azji, Afryce, Ameryce
Północnej, Ameryce Południowej,
Australii i Oceanii, Antarktyce), ósma
poświęcona została obiektom podmorskim.
Następnie zamieszczono nazwy według
uporządkowanych alfabetycznie państw i
terytoriów niesamodzielnych; nazwy
obiektów geograficznych z obszarów
poszczególnych państw lub terytoriów
ułożono z podziałem na kategorie.
Zobacz więcej
Urzędowy wykaz nazw państw i
terytoriów niesamodzielnych (wyd. 5)
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2019, 94 s.
Wydanie czwarte wykazu. Umieszczono w
nim 195 państw i 69 terytoriów
niesamodzielnych. Załącznikiem do wykazu
jest lista dziewięciu terytoriów o
nieustalonym lub spornym statusie
międzynarodowym.
Dla każdego państwa podano następujące
informacje:
- skróconą polską nazwę państwa w
mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
- oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę
państwa
- nazwę języka lub języków urzędowych
danego państwa
- skróconą nazwę państwa w języku
(językach) urzędowym
- pełną oficjalną nazwę państwa w
języku (językach) urzędowym
- przymiotnik od polskiej nazwy
państwa
- polskie nazwy obywateli państwa w
rodzaju męskim i żeńskim liczby
pojedynczej oraz w liczbie mnogiej
rodzaju męskiego
- nazwę stolicy (lub stolic) państwa
używaną w języku polskim
- nazwę stolicy (lub stolic) w języku
(językach) urzędowych
Zobacz więcej
Urzędowy wykaz nazw państw i
terytoriów niesamodzielnych (wyd. 4)
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2017, 92 s.
Wydanie czwarte wykazu. Umieszczono w
nim 195 państw i 69 terytoriów
niesamodzielnych. Załącznikiem do wykazu
jest lista dziewięciu terytoriów o
nieustalonym lub spornym statusie
międzynarodowym.
Dla każdego państwa podano następujące
informacje:
- skróconą polską nazwę państwa w
mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
- oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę
państwa
- nazwę języka lub języków urzędowych
danego państwa
- skróconą nazwę państwa w języku
(językach) urzędowym
- pełną oficjalną nazwę państwa w
języku (językach) urzędowym
- przymiotnik od polskiej nazwy
państwa
- polskie nazwy obywateli państwa w
rodzaju męskim i żeńskim liczby
pojedynczej oraz w liczbie mnogiej
rodzaju męskiego
- nazwę stolicy (lub stolic) państwa
używaną w języku polskim
- nazwę stolicy (lub stolic) w języku
(językach) urzędowych
Zobacz
więcej
Urzędowy wykaz nazw państw i
terytoriów niesamodzielnych (wyd. 3)
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2015, 92 s.
Wydanie trzecie wykazu. Umieszczono w
nim 195 państw i 69 terytoriów
niesamodzielnych. Załącznikiem do wykazu
jest lista dziesięciu terytoriów o
nieustalonym lub spornym statusie
międzynarodowym.
Dla każdego państwa podano następujące
informacje:
- skróconą polską nazwę państwa w
mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
- oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę
państwa
- nazwę języka lub języków urzędowych
danego państwa
- skróconą nazwę państwa w języku
(językach) urzędowym
- pełną oficjalną nazwę państwa w
języku (językach) urzędowym
- przymiotnik od polskiej nazwy
państwa
- polskie nazwy obywateli państwa w
rodzaju męskim i żeńskim liczby
pojedynczej oraz w liczbie mnogiej
rodzaju męskiego
- nazwę stolicy (lub stolic) państwa
używaną w języku polskim
- nazwę stolicy (lub stolic) w języku
(językach) urzędowych
Zobacz
więcej
Słownik terminów używanych przy
standaryzacji nazw geograficznych
Glossary of Terms for the
Standardization of Geographical Names
Edited
by Naftali Kadmon. Tłumaczenie Marek
Łukasik. Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami
Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2014, 56 s.
Publikacja
jest wiernym tłumaczeniem
angielskiej wersji słownika z 2002
roku, opracowanego przez Grupę
Ekspertów ONZ ds. Nazw
Geograficznych (UNGEGN), wraz z
„Uzupełnieniem” przyjętym przez
UNGEGN w 2007 roku. W „Słowniku”
zamieszczono 375 haseł, z czego 237
posiada definicje, 138 zaś to hasła
odsyłaczowe (ponadto w
„Uzupełnieniu” uwzględniono 17
kolejnych haseł – 8 z definicjami i
9 odsyłaczowych). Załącznikiem do
słownika jest polsko-angielski
indeks terminów.
Zobacz więcej
Urzędowy wykaz polskich nazw
geograficznych świata
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.
red.: Maciej Zych. Warszawa: Główny
Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, 874
s.
Publikacja jest efektem wieloletniej
pracy Komisji nad standaryzacją
polskiego nazewnictwa geograficznego
świata. Podano w niej polskie nazwy dla
13 359 obiektów geograficznych leżących
poza granicami Polski. Dla wymienionych
w wykazie obiektów podane zostały
polskie nazwy oraz odpowiadające im
nazwy oryginalne (endonimy). Dla nazw w
językach posługujących się pismami
niełacińskimi podano zapis zlatynizowany
zgodnie z zasadami, które Komisja zaleca
do stosowania w Polsce dla nazw
geograficznych z danego języka. Po
nazwach zamieszczone zostały współrzędne
geograficzne obiektu. W razie potrzeby
podano dodatkowe informacje i uwagi,
takie jak: informacja o położeniu
obiektu transgranicznego w innych
państwach, dodatkowa charakterystyka
obiektu lub jego położenia, informacja o
położeniu części miejscowości w
granicach miejscowości samodzielnej,
wybrane nazwy historyczne obiektu.
Wykaz podzielony został na osiem części
(rozdziałów): siedem z nich odpowiada
tradycyjnie wydzielanym częściom świata
(Europie, Azji, Afryce, Ameryce
Północnej, Ameryce Południowej,
Australii i Oceanii, Antarktyce), ósma
poświęcona została obiektom podmorskim.
Następnie zamieszczono nazwy według
uporządkowanych alfabetycznie państw i
terytoriów niesamodzielnych; nazwy
obiektów geograficznych z obszarów
poszczególnych państw lub terytoriów
ułożono z podziałem na kategorie.
Zobacz więcej
Urzędowy wykaz nazw państw i
terytoriów niesamodzielnych (wyd. 2)
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2013, 94 s.
Wydanie drugie wykazu. Umieszczono w nim
195 państw i 69 terytoriów
niesamodzielnych. Załącznikiem do wykazu
jest lista dziesięciu terytoriów o
nieustalonym lub spornym statusie
międzynarodowym.
Dla każdego państwa podano następujące
informacje:
- skróconą polską nazwę państwa w
mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
- oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę
państwa
- nazwę języka lub języków urzędowych
danego państwa
- skróconą nazwę państwa w języku
(językach) urzędowym
- pełną oficjalną nazwę państwa w
języku (językach) urzędowym
- przymiotnik od polskiej nazwy
państwa
- polskie nazwy obywateli państwa w
rodzaju męskim i żeńskim liczby
pojedynczej oraz w liczbie mnogiej
rodzaju męskiego
- nazwę stolicy (lub stolic) państwa
używaną w języku polskim
- nazwę stolicy (lub stolic) w języku
(językach) urzędowych
Zobacz
więcej
The Great Toponymic Divide.
Reflections on the definition and usage
of endonyms and exonyms
Oprac. red.. Paul Woodman. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2012, 304 s.
Zbiór 19 referatów dotyczących podziału
nazw na egzonimy i endonimy,
kategoryzowania egzonimów, trendów w
stosowaniu egzonimów oraz nazw w
językach mniejszości. Referaty te były
zaprezentowane w czasie 12. posiedzenia
Grupy Roboczej UNGEGN ds. Egzonimów,
które odbyło się w dniach 16-17 maja
2012 r. w Gdańsku.
Zobacz więcej
Urzędowy wykaz nazw państw i
terytoriów niesamodzielnych
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2011, 92 s.
W wykazie umieszczono 195 państw i
69 terytoriów niesamodzielnych.
Załącznikiem do wykazu jest lista
dziesięciu terytoriów o nieustalonym lub
spornym statusie międzynarodowym.
Dla każdego państwa podano następujące
informacje:
- skróconą polską nazwę państwa w
mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
- oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę
państwa
- nazwę języka lub języków urzędowych
danego państwa
- skróconą nazwę państwa w języku
(językach) urzędowym
- pełną oficjalną nazwę państwa w
języku (językach) urzędowym
- przymiotnik od polskiej nazwy
państwa
- polskie nazwy obywateli państwa w
rodzaju męskim i żeńskim liczby
pojedynczej oraz w liczbie mnogiej
rodzaju męskiego
- nazwę stolicy (lub stolic) państwa
używaną w języku polskim
- nazwę stolicy (lub stolic) w języku
(językach) urzędowych
Zobacz
więcej
Nazewnictwo geograficzne
świata.
Od 2002 roku Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami
Rzeczypospolitej Polskiej prowadzi prace
nad wydaniem gazetera (wykazu nazw
geograficznych) ważniejszych obiektów
geograficznych świata zatytułowanego
„Nazewnictwo geograficzne świata”,
zawierającego również wszystkie polskie
egzonimy. W trakcie postępu prac
publikowane są robocze zeszyty tego
gazetera. W wykazach starano się podać
oficjalne formy nazw geograficznych,
pochodzące z narodowych wykazów
nazewniczych, map topograficznych i
innych oficjalnych źródeł. Kiedy
okazywało się to niemożliwe, korzystano
z najbardziej wiarygodnych publikacji
międzynarodowych. Dlatego niekiedy formy
nazw urzędowych mogą budzić wątpliwości,
bo choć ich ustalanie odbywało się z
dużą starannością, to jednak napotykano
czasem na trudne do pokonania
przeszkody. Mogły one wynikać z braków w
materiałach źródłowych, a nawet, bo i to
się zdarzało, z różnych, sprzecznych
wersji nazewnictwa podawanych w
oficjalnych publikacjach instytucji
rządowych lub organów ustawodawczych.
Należy podkreślić, że Komisja
Standaryzacji Nazw Geograficznych
standaryzuje polskie formy nazw obiektów
znajdujących się poza granicami Polski
(egzonimy), nie zajmuje się zaś
standaryzacją nazw oryginalnych
(endonimów). Dotychczasowe robocze
zeszyty nie znajdują się w sprzedaży, są
przekazywane bibliotekom i wydawnictwom
geograficznym.
Nazewnictwo geograficzne świata.
Zeszyt 1. Ameryka, Australia i Oceania
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Bartosz Fabiszewski, Katarzyna
Peńsko-Skoczylas, Maksymilian Skotnicki,
Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd
Geodezji i Kartografii, 2004, 146 s.
Wykaz jest podzielony na dwie części.
Pierwsza obejmuje Amerykę Północną i
Amerykę Południową, druga Australię wraz
z Oceanią. W ramach każdej z tych części
ułożono alfabetycznie wykazy nazw
najważniejszych obiektów geograficznych
z 88 państw i terytoriów
niesamodzielnych, poprzedzając je
wykazem nazw wielkich, kontynentalnych i
regionalnych obiektów geograficznych.
Dla każdego z wymienionych w wykazie
obiektów podano nazwy geograficzne w
oficjalnym języku państwa (terytorium),
na którym znajduje się dany obiekt, a w
przypadku krajów wielojęzycznych starano
się podać nazwy we wszystkich
oficjalnych językach. W przypadku
języków używających alfabetu
niełacińskiego, nazwy podano w
transkrypcji i w transliteracji. W
wykazie zawarto nazwy dla ok. 5600
obiektów geograficznych (ok. 4200 w
części pierwszej wykazu i ok. 1400 w
części drugiej).
Pobierz zeszyt 1
Nazewnictwo geograficzne świata.
Zeszyt 2. Bliski Wschód
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Elżbieta Chudorlińska, Sabina
Kacieszczenko, Maciej Tomal, Irena
Tsermegas, Bogusław R. Zagórski.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 2004, 98 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 19 państw i
terytoriów niesamodzielnych Azji i
Afryki zaliczanych do Bliskiego Wschodu
z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W
wykazie zawarto nazwy dla ok. 3900
obiektów geograficznych. Do wykazu
dołączono słowniczki najważniejszych
terminów geograficznych stosowanych w
językach urzędowych państw objętych
wykazem.
Pobierz zeszyt 2
Nazewnictwo geograficzne
świata. Zeszyt 3. Afryka
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Sabina Kacieszczenko, Maksymilian
Skotnicki, Ewa Wołk, Bogusław R.
Zagórski. Warszawa: Główny Urząd
Geodezji i Kartografii, 2004, 166 s.
Wykaz
obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 58 państw i
terytoriów niesamodzielnych Afryki z
zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W
wykazie zawarto nazwy dla ok. 7200
obiektów geograficznych.
Pobierz zeszyt 3
Nazewnictwo geograficzne
świata. Zeszyt 4. Azja Południowa
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Artur Karp, Joanna Kusio, Maciej Zych.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 2005, 140 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 7 państw Azji
Południowej (Bangladeszu, Bhutanu,
Indii, Malediwów, Nepalu, Pakistanu, Sri
Lanki) z zachowaniem układu nazw z
zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla
ok. 3800 obiektów geograficznych. Do
wykazu dołączono słowniczki
najważniejszych terminów geograficznych
stosowanych w językach urzędowych państw
objętych wykazem.
Pobierz zeszyt 4
Nazewnictwo geograficzne świata.
Zeszyt 5. Azja Środkowa i Zakaukazie
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Iwona Nowicka, Andrzej Pisowicz,
Jarosław Talacha, Jerzy Tulisow,
Bogusław R. Zagórski, Maciej Zych.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 2005, 136 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 10 państw Azji
(Afganistanu, Armenii, Azerbejdżanu,
Gruzji, Iranu, Kazachstanu, Kirgistanu,
Tadżykistanu, Turkmenistanu,
Uzbekistanu) z zachowaniem układu nazw z
zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla
ok. 4300 obiektów geograficznych. Do
wykazu dołączono słowniczki
najważniejszych terminów geograficznych
stosowanych w językach urzędowych państw
objętych wykazem oraz tabele
latynizacyjne dla języków urzędowych
zapisywanych niełacińskimi systemami
pisma.
Pobierz zeszyt 5
Nazewnictwo geograficzne świata.
Zeszyt 6. Białoruś, Rosja, Ukraina
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Sabina Kacieszczenko,
Agnieszka Krawczyńska, Elżbieta
Rudolf-Ziółkowska, Ewa
Wolnicz-Pawłowska. Warszawa: Główny
Urząd Geodezji i Kartografii, 2005, 98
s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru Białorusi, Rosji
i Ukrainy z zachowaniem układu nazw z
zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla
ok. 2900 obiektów geograficznych. Do
wykazu dołączono słowniczki
najważniejszych terminów geograficznych
stosowanych w językach urzędowych państw
objętych wykazem oraz tabele
latynizacyjne dla języków urzędowych
zapisywanych niełacińskimi systemami
pisma. Uwaga: zaktualizowane wykazy nazw
z obszarów Białorusi, Rosji i Ukrainy
zamieszczone zostały w zeszycie 11 z
2009 roku.
Pobierz zeszyt 6
Nazewnictwo geograficzne świata.
Zeszyt 7. Azja Południowo-Wschodnia
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Elżbieta Chudorlińska, Teresa Halik,
Artur Karp, Seta Long Kucharczyk,
Jarosław Pietrow, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2006, 122 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 14 państw i
terytoriów niesamodzielnych Azji
Południowo-Wschodniej (Birmy, Brunei,
Filipin, Indonezji, Kambodży, Laosu,
Malezji, Singapuru, Tajlandii, Timoru
Wschodniego, Wietnamu, Wyspy Bożego
Narodzenia, Wysp Kokosowych, Wysp
Spratly) z zachowaniem układu nazw z
zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla
ok. 5100 obiektów geograficznych. Do
wykazu dołączono słowniczki
najważniejszych terminów geograficznych
stosowanych w językach urzędowych państw
objętych wykazem oraz tabele
latynizacyjne dla języków urzędowych
zapisywanych niełacińskimi systemami
pisma.
Pobierz zeszyt 7
Nazewnictwo geograficzne świata.
Zeszyt 8. Antarktyka
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd
Geodezji i Kartografii, 2006, 48 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru Antarktydy i wysp
przyległych leżących na południe od 60°S
oraz z Francuskich Terytoriów
Południowych i Antarktycznych, Georgii
Południowej i Sandwicha Południowego,
wyspy Gough, wyspy Macquarie, Wyspy
Bouveta, Wysp Heard i McDonalda, Wysp
Księcia Edwarda z zachowaniem układu
nazw z zeszytu 1. W dodatku do wykazu
umieszczono spis wszystkich nazw
geograficznych nadanych przez polskie
ekspedycje polarne od 1978 roku. W
wykazie zawarto nazwy dla ok. 1100
obiektów geograficznych. Do wykazu
dołączono słowniczki najważniejszych
terminów geograficznych stosowanych w
Antarktyce.
Pobierz zeszyt 8
Nazewnictwo geograficzne
świata. Zeszyt 9. Azja Wschodnia
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Romuald Huszcza, Bohdan Kikolski,
Jarosław Pietrow, Jan Rogala. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2006, 109 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 6 państw Azji
Wschodniej (Chin, Tajwanu, Japonii,
Korei Południowej, Korei Północnej,
Mongolii) z zachowaniem układu nazw z
zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla
ok. 4600 obiektów geograficznych. Do
wykazu dołączono słowniczki
najważniejszych terminów geograficznych
stosowanych w językach urzędowych państw
objętych wykazem oraz tabele
latynizacyjne dla języków urzędowych
zapisywanych niełacińskimi systemami
pisma.
Pobierz zeszyt 9
Nazewnictwo geograficzne
świata. Zeszyt 10. Morza i oceany
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami
Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym
Geodecie Kraju, oprac.: Kazimierz
Furmańczyk. Warszawa: Główny Urząd
Geodezji i Kartografii, 2008, 60 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru mórz i oceanów:
nazwy oceanów, mórz, zatok, cieśnin,
prądów morskich oraz form ukształtowania
dna. Nazwy pogrupowano oceanami
(wyróżniając pięć oceanów),
szczegółowsze wykazy podając dla
obszarów Morza Bałtyckiego i Morza
Śródziemnego. W wykazie zawarto nazwy
dla ok. 1700 obiektów geograficznych,
dołączono doń również słowniczek
angielskich terminów stosowanych dla
form podmorskich.
Pobierz zeszyt 10
Nazewnictwo geograficzne
świata. Zeszyt 11. Europa, Część I
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami
Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym
Geodecie Kraju, oprac.: Elżbieta
Chudorlińska, Andrzej Czerny, Jerzy
Duma, Sabina Kacieszczenko, Agnieszka
Pietrzak, Elżbieta Rudolf-Ziółkowska,
Irena Tsermegas, Ewa Wolnicz-Pawłowska.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 2009, 258 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 21 państw Europy
(Albanii, Białorusi, Bośni i
Hercegowiny, Bułgarii, Chorwacji,
Czarnogóry, Czech, Estonii, Grecji,
Kosowa, Litwy, Łotwy, Macedonii,
Mołdawii, Rosji, Rumunii, Serbii,
Słowacji, Słowenii, Ukrainy, Węgier) z
zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W
wykazie zawarto nazwy dla ok. 9200
obiektów geograficznych. Do wykazu
dołączono słowniczki najważniejszych
terminów geograficznych stosowanych w
językach urzędowych państw objętych
wykazem oraz tabele latynizacyjne dla
języków urzędowych zapisywanych
niełacińskimi systemami pisma.
Pobierz zeszyt 11
Nazewnictwo geograficzne świata.
Zeszyt 12. Europa, Część II
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami
Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym
Geodecie Kraju, oprac.: Elżbieta
Chudorlińska, Andrzej Czerny, Jarosław
Pietrow, Agnieszka Pietrzak,
Maksymilian Skotnicki, Maciej Zych.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 2010, 266 s.
Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy
geograficzne z obszaru 30 państw i
terytoriów niesamodzielnych Europy
(Andory, Austrii, Belgii, Danii,
Finlandii, Francji, Gibraltaru,
Guernsey, Hiszpanii, Holandii,
Irlandii, Islandii, Jan Mayen, Jersey,
Liechtensteinu, Luksemburga, Malty,
Monako, Niemiec, Norwegii, Portugalii,
San Marino, Svalbardu, Szwajcarii,
Szwecji, Watykanu, Wielkiej Brytanii,
Włoch, Wyspy Man, Wysp Owczych) z
zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W
wykazie zawarto nazwy dla ok. 8200
obiektów geograficznych. Do wykazu
dołączono słowniczki najważniejszych
terminów geograficznych stosowanych w
językach urzędowych państw objętych
wykazem.
Pobierz zeszyt 12
Nazwy państw
Country names
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd
Geodezji i Kartografii, 2006, 42 s.
W wykazie uwzględniono 191 państw
będących członkami Organizacji Narodów
Zjednoczonych oraz Watykan. Podano
poprawną pisownię ich nazw, którą
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
zaleca do powszechnego użytku. Dla
każdego państwa podano jego polską
skróconą i oficjalną (pełną) nazwę oraz
nazwy skróconą i oficjalną (pełną) w
językach oficjalnych danego państwa. Do
wykazu dołączono polsko-angielski
słownik nazw państw. Cały wykaz
opracowany jest w języku polskim i
angielskim. Wykaz został opublikowany na
23. Sesję UNGEGN, która odbyła się w
2006 r. w Wiedniu i nie znajduje się w
sprzedaży.
Zobacz
więcej
Nazwy państw świata, ich stolic
i mieszkańców
Names of Countries, Their Capitals and
Inhabitants
wyd. III z 2007 r.
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2007, 124 s.
Wydanie trzecie zmienione wykazu z 1997
roku, w którym uwzględniono 193 państwa
niepodległe, a jego uzupełnieniem są dwa
dodatki. Pierwszy zawiera 72 terytoria
niesamodzielne i terytoria o
nieustalonym lub spornym statusie. W
dodatku drugim wymieniono 34 terytoria
autonomiczne wchodzące w skład 20
państw. Dla każdego państwa i terytorium
podano informacje takie same jak w
wydaniu II wykazu z 2003 r.
Zobacz
więcej
Nazwy państw świata, ich stolic
i mieszkańców
Names of Countries, Their Capitals and
Inhabitants
wyd. II z 2003 r.
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.:
Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa:
Główny Urząd Geodezji i Kartografii,
2003, 122 s., 1 zał. wkl.
Wydanie drugie zmienione wykazu z 1997
roku, w którym uwzględniono 192 państwa
niepodległe, a jego uzupełnieniem są dwa
dodatki. Pierwszy zawiera 64 terytoria
niesamodzielne – terytoria zależne i
terytoria o nieustalonym statusie. W
dodatku drugim wymieniono 64 terytoria
autonomiczne wchodzące w skład 16
państw.
Dla każdego państwa podano następujące
informację:
- skróconą polską nazwę państwa w
mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
- oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę
państwa
- nazwę języka lub języków urzędowych
danego państwa
- skróconą nazwę państwa w języku
(językach) urzędowym
- pełną oficjalną nazwę państwa w
języku (językach) urzędowym
- przymiotnik od polskiej nazwy
państwa
- polskie nazwy obywateli państwa w
rodzaju męskim i żeńskim liczby
pojedynczej oraz w liczbie mnogiej
rodzaju męskiego
- nazwę stolicy (lub stolic) państwa
używaną w języku polskim
- nazwę stolicy (lub stolic) w języku
(językach) urzędowych
- przymiotnik od polskiej nazwy
stolicy (stolic)
- polskie nazwy mieszkańców stolicy
(stolic) w rodzaju męskim i żeńskim
liczby
- pojedynczej oraz w liczbie mnogiej
rodzaju męskiego
- wymowę tych nazw państw i ich
stolic używanych w języku polskim,
które mogą sprawiać trudność

Zobacz
więcej
Nazwy państw świata, ich stolic i
mieszkańców
Names of Countries, Their Capitals and
Inhabitants
wyd. z 1997r.
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Ministerstwie Edukacji Narodowej.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 1997, 119 s.
Dwujęzyczny polsko-angielski wykaz,
zawierający polskie (w mianowniku,
dopełniaczu i celowniku) i oficjalne
nazwy państw świata zarówno w wersji
pełnej jak i skróconej (z ich
transkrypcją i transliteracją przy
niełacińskich systemach pisma); formy
przymiotnikowe nazw państw; nazwy
mieszkańców państw; polskie (w
mianowniku, dopełniaczu i celowniku) i
oficjalne nazwy stolic; formy
przymiotnikowe nazw stolic; nazwy
mieszkańców stolic. W załączniku
wymieniono terytoria zależne,
niesamodzielne i wybrane autonomiczne,
podając dla nich takie same informacje,
jak w przypadku państw niepodległych. W
wykazie uwzględniono ogółem 191 państw i
104 terytoria. W przygotowaniu jest
drugie, zaktualizowane wydanie wykazu.
Pobierz
publikację
Zbieranie i opracowywanie nazw
geograficznych. Przewodnik
toponimiczny. Część I Zbieranie nazw w
terenie
Wydawca: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii. Opracowanie autorskie:
Janusz Gołaski. Wydano w Warszawie w
2002 roku.
Licząca 64 strony pierwsza część
przewodnika toponimicznego dotyczy
sposobów zbierania w terenie nazw
własnych obiektów trwale związanych z
powierzchnią Ziemi. Przedstawiono tu
terminy i podstawowe pojęcia dotyczące
zbierania i opracowywania nazw. Omówiono
prace przygotowawcze: ich zakres,
wykorzystanie istniejących zbiorów nazw
oraz nawiązanie łączności z
użytkownikami nazwy. Objaśniono prace
terenowe: ich zakres, przeprowadzenie
wywiadu terenowego i zapisywanie nazw.
Omówiono również sposób określania
rodzaju obiektu, jego umiejscowienia
oraz opracowania wykazu nazw. W
załącznikach zamieszczono wzory pism do
urzędów gminy/miasta i nadleśnictwa,
kalkę nazw, wykaz skrótów źródeł
informacji, przykładowy wykaz nazw oraz
definicje wybranych obiektów
topograficznych.

Zbieranie i opracowywanie nazw
geograficznych. Przewodnik
toponimiczny. Część II Opracowanie
językowe nazw
Wydawca: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii. Opracowanie autorskie: Ewa
Wolnicz-Pawłowska, Wanda Szulowska.
Wydano w Warszawie w 2003 roku.
Licząca 110 stron druga część
przewodnika toponimicznego
charakteryzuje nazewnictwo geograficzne
jako część języka polskiego. Omówione tu
zasady polskiej pisowni nazw
geograficznych podzielono na zasady
pisowni nazw geograficznych znajdujących
się w granicach Polski oraz nazw tych
obiektów, które leżą w krajach
sąsiednich. Dla pierwszej grupy nazw
podano zasady posługiwania się wielkimi
i małymi literami, zasady pisowni z
łącznikiem oraz zasady pisowni
przymiotników od dwuwyrazowych nazw
geograficznych. Dla nazw geograficznych
obiektów leżących w krajach sąsiednich
scharakteryzowano zasady lokalnej
pisowni nazw oraz podano wykazy
używanych w danych krajach alfabetów,
podając alfabety: czeski, litewski,
niemiecki, dolnołużycki, górnołużycki,
słowacki, białoruski, rosyjski i
ukraiński. Dla trzech ostatnich
alfabetów podano również zasady ich
transliteracji i transkrypcji. Sporo
miejsca poświecono omówieniu zasad
tworzenia przymiotników od nazw
geograficznych. Osobny rozdział,
ilustrowany 14 mapami, poświecony został
dialektom języka polskiego. W publikacji
zamieszczono słowniczek dawnych terminów
topograficznych, które wyszły już z
użycia z języka literackiego, lecz które
można w dalszym ciągu spotkać w nazwach
geograficznych oraz wykaz skrótów
występujących na mapach i w ich
legendach.
Zbieranie i opracowywanie nazw
geograficznych. Przewodnik
toponimiczny.
Część III. Stosowanie i rozmieszczanie
napisów na mapach
Wydawca: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii Opracowanie autorskie:
Wiesław Ostrowski, Paweł Kowalski.
Wydano w Warszawie w 2004 roku.
Licząca 150 stron trzecia część
przewodnika toponimicznego
charakteryzuje nazewnictwo geograficzne,
a także wszelkie inne napisy, jako
integralną część mapy. Omówiono tu
funkcje i rodzaje napisów na mapach,
scharakteryzowano pismo używane w
kartografii. Po przedstawieniu ogólnych
zasad stosowania napisów na mapach
szczegółowo omówiono zasady
rozmieszczania napisów odnoszących się
do obiektów punktowych, liniowych i
powierzchniowych. Dużo miejsca
poświęcono rozmieszczaniu nazw
poszczególnych elementów treści mapy -
obszerny rozdział dotyczy nazewnictwa
miejscowości i ich części zarówno na
mapach topograficznych, jak i na
turystycznych, przeglądowych, czy też
atlasowych. Podobnie omówione zostały
zasady opisywania nazw ulic i napisów
objaśniających dotyczących budowli i
urządzeń na mapach topograficznych i
planach miast, nazw jednostek podziału
przestrzennego (państw, krain, parków),
nazw jednostek wodnych (hydronimy) oraz
form powierzchni Ziemi (oronimy).
Omówione zostały tu również ogólne
zasady opracowywania skorowidzów nazw
geograficznych. Publikacja jest bogato
ilustrowana reprodukcjami map
przedstawiającymi zarówno prawidłowe jak
i błędne rozmieszczenie nazw.

Polskie nazwy geograficzne świata.
Część I. Europa (bez Europy
Wschodniej)
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Ministerstwie Edukacji Narodowej.
Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i
Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju,
1994, 91 s.
Wykaz zawierający ok. 1700 polskich nazw
geograficznych (egzonimów) z obszaru
Europy (bez terenów byłego Związku
Radzieckiego) wraz z oficjalnymi
narodowymi formami tych nazw (z ich
transkrypcją i transliteracją przy
niełacińskich systemach pisma). Są to
nazwy państw, jednostek
administracyjnych, regionów
historycznych, miast, obiektów
fizjograficznych (z podziałem na
hydronimy i oronimy) oraz miejsc
szczególnych (dzielnic miast, placów,
parków narodowych, itp.). Zeszyt zamyka
alfabetyczny indeks nazw polskich.
Pobierz
publikację
Polskie nazwy geograficzne świata.
Część II. Europa Wschodnia i Azja
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Ministerstwie Edukacji Narodowej.
Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i
Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju,
1996, 243 s.
Wykaz zawierający ok. 2950 polskich nazw
geograficznych z obszaru Europy
Wschodniej i Azji, z zachowaniem układu
przyjętego w części I.
Pobierz
publikację
Polskie nazwy geograficzne świata.
Część III. Afryka, Ameryka Północna,
Ameryka Południowa, Australia i
Oceania, Antarktyka
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Ministerstwie Edukacji Narodowej.
Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i
Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju,
1994, 118 s.
Wykaz zawierający ok. 1400 polskich nazw
geograficznych z obszaru, Afryki, obu
Ameryk, Australii, Oceanii i Antarktydy,
z zachowaniem układu przyjętego w
częściach I i II.
Pobierz
publikację
Polskie nazwy geograficzne świata.
Część IV. Oceany i morza
Komisja Standaryzacji Nazw
Geograficznych poza Granicami Polski
przy Ministerstwie Edukacji Narodowej.
Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i
Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju,
1994, 22 s.
Wykaz zawierający ok. 370 polskich nazw
geograficznych odnoszących się do mórz i
oceanów wraz z podanymi nazwami
angielskimi oraz, o ile takie istnieją,
oficjalnymi narodowymi formami tych nazw
(z ich transkrypcją i transliteracją
przy niełacińskich systemach pisma). Są
to nazwy mórz, form podmorskiej rzeźby
terenu oraz prądów morskich.
Pobierz
publikację
Słownik terminów używanych przy
standaryzacji nazw geograficznych
Glossary of Terminology Used in the
Standardization of Geographical Names
Edited by Naftali Kadmon. Tłumaczenie
Jerzy Kondracki. Komisja Standaryzacji
Nazw Geograficznych poza Granicami
Polski przy Ministerstwie Edukacji
Narodowej. Warszawa: Główny Urząd
Geodezji i Kartografii, 1998, 86 s.
Dwujęzyczny angielsko-polski słownik
terminologiczny, będący tłumaczeniem
anglojęzycznego Glossary of Toponymic
Terminology, opracowanego w ramach
UNGEGN i przedstawionego na VII
Konferencji ONZ w sprawie Standaryzacji
Nazw Geograficznych (Nowy Jork 1998).
Słownik zawiera 375 haseł, z których 237
posiada definicje (tylko w języku
polskim), a 138 to odsyłacze. Obejmują
one terminologię geograficzną,
językoznawczą i komputerową.
Pobierz
publikację
Toponymic Guidelines of Poland for
Map Editors and Other Users,
Fourth Revised Edition – Polski
przewodnik toponimiczny dla redaktorów
map i innych użytkowników, wyd. 4
zmienione
Opracowanie autorskie: Ewa
Wolnicz-Pawłowska, Maciej Zych.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 2010, 112 s., 1 zał. wkł.
Czwarte, gruntownie zmienione i
rozbudowane, wydanie przewodnika. Poza
aktualizacją na podstawie najnowszych
dostępnych materiałów, uszczegółowiono
informacje o języku polskim, zasadach i
podstawach prawnych standaryzacji
nazewnictwa geograficznego, rozbudowano
słowniczek terminów i wykazy skrótów.
Dodano także kilkanaście map do tekstu
przewodnika, a także obszerną część
poświęconą mniejszościom narodowym,
etnicznym i społecznościom posługującym
się językiem regionalnym oraz używanych
przez nich językom. Załączniki zostały
rozbudowane o słowniczek dawnych
terminów topograficznych oraz o pełną
listę urzędowo ustalonych nazw w
językach mniejszości. Zmianą w
porównaniu z poprzednimi edycjami jest
wydanie przewodnika również w języku
polskim.
Zobacz więcej
Toponymic Guidelines of Poland for
Map Editors and Other Users
Third Revised Edition
Prepared by Ewa Wolnicz-Pawłowska.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 2002, 86 s., 1 zał. wkł.
Uzupełnione i zaktualizowane (z
uwzględnieniem nowych publikacji oraz
zmian w podziale politycznym świata i
podziale administracyjnym Polski)
wydanie przewodnika toponimicznego z
1999 r., zachowujące jego układ.
Załączona barwna mapa administracyjna
przedstawia podział na województwa i
powiaty w dniu 1 stycznia 2002 roku.
Zobacz więcej
Toponymic Guidelines of Poland for
Map Editors and Other Users
Second Revised Edition
Prepared by Ewa Wolnicz-Pawłowska.
Warszawa: Główny Urząd Geodezji i
Kartografii, 1999, 74 s., 1 zał. wkl.
Nowe opracowanie przewodnika
toponimicznego w języku angielskim,
zawierające charakterystykę języka
polskiego (m.in. międzynarodową
transkrypcję fonetyczną polskich liter,
zasady ortografii, pochodzenie nazw
geograficznych); omówienie standaryzacji
nazw geograficznych w Polsce; wykaz
źródeł do pozyskiwania nazw (mapy,
gazetery); słownik terminów używanych na
mapach i w legendach map; wykaz nazw
państw świata; listę skrótów nazw i
innych napisów stosowanych na mapach
wraz z ich rozwinięciami; wykaz nazw
województw i powiatów wraz ich
siedzibami oraz załączoną mapę
administracyjną Polski w skali 1:3 500
000.
Pobierz
publikację
The Polish Toponymic Guidelines
Prepared by Kazimierz Rymut. Warsaw:
The National Geodetic and Cartographic
Service, Surveyor General of Poland,
1993, 28 s.
Przewodnik toponimiczny wydany w języku
angielskim. Zawiera kolejno
charakterystykę polskich organizacji
zajmujących się standaryzacją nazw
geograficznych, opis sytuacji
nazewnictwa w Polsce po 1945 roku,
zestawienie wykazów nazw geograficznych
z obszaru Polski, przyjęte zasady
standaryzacji polskich nazw
geograficznych, słownik terminów
używanych na mapach, międzynarodową
transkrypcję fonetyczną polskich liter
oraz wymowę wybranych nazw.
Pobierz
publikację
Pol'skoe toponimičeskoe rukovodstvo
dlja izdatelej kart i drugich
potrebitelej
Avtor-sostavitel' Ewa
Wolnicz-Pawłowska. Warszawa: Główny
Urząd Geodezji i Kartografii, 2002, 91
s., 1 zał. wkł.
Rosyjskojęzyczna wersja trzeciego
wydania Toponymic Guidelines of Poland,
przeznaczona dla zagranicznych
użytkowników posługujących się językiem
rosyjskim.
Zobacz
więcej
Problemy standaryzacji nazw
geograficznych.
Przegląd Zagranicznej Literatury
Geograficznej, rok 1989, z. 1. Instytut
Geografii i Przestrzennego
Zagospodarowania PAN.
Publikacja ukazała się w ramach
periodyku „Przegląd Zagranicznej
Literatury Geograficznej” obejmuje osiem
artykułów opublikowanych w 1986 r. przez
UNGEGN w celu upowszechniania wyników
działalność ONZ w zakresie standaryzacji
nazw geograficznych. Tłumaczeń dokonał
przewodniczący Komisji Standaryzacji
Nazw Geograficznych poza Granicami
Polski – Jerzy Kondracki.
List of the most important Polish
exonyms for Europe (without USSR)
Komisja
Standaryzacji Nazw Geograficznych
Świata, Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa
Wyższego i Techniki, Warszawa 1982.
Wykaz przygotowany na 4. Konferencję
ONZ w sprawie Nazewnictwa Geograficznego
(Genewa, 1982 r.) zawiera w części
pierwszej nazwy 33 państw, a w części
drugiej 520 egzonimów wraz z oficjalnymi
narodowymi formami tych nazw.
Urzędowy wykaz nazw państw
świata
Wykaz nazw opracowany przez Komisję
Standaryzacji Nazw Geograficznych poza
Granicami Polski zatwierdzony przez
Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego
jako „Zarządzenie nr 22 Ministra Nauki i
Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 sierpnia
1986 r. w sprawie ustalenia wykazu nazw
miejscowości i obiektów geograficznych
znajdujących się poza granicami Polski”
(Dz. Urz. MNiSzW 1986 nr 8 poz. 32).
Urzędowy wykaz
nazw państw pozaeuropejskich
Wykaz nazw opracowany przez Komisję
Standaryzacji Nazw Geograficznych Świata
opublikowany jako „Zarządzenie nr 17
Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i
Techniki z dnia 19 kwietnia 1977 r.
zmieniające zarządzenie w sprawie
ustalenia brzmienia nazw miejscowości i
obiektów geograficznych znajdujących się
poza granicami Polskiej Rzeczypospolitej
Ludowej” (Dz. Urz. MNSzWiT 1977 nr 4
poz. 13).
Urzędowy wykaz
nazw państw w Europie i ZSRR
Wykaz nazw opracowany przez Komisję
Standaryzacji Nazw Geograficznych Świata
opublikowany jako „Zarządzenie nr 1/75
Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i
Techniki z dnia 8 stycznia 1975 r. w
sprawie ustalenia brzmienia nazw
miejscowości i obiektów geograficznych
znajdujących się poza granicami Polskiej
Rzeczypospolitej Ludowej” (Dz. Urz.
MNSzWiT 1975 nr 2 poz. 6).
Polskie nazewnictwo
geograficzne świata
Komisja Ustalania
Nazw Geograficznych, oprac.: Lech
Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław
Zwoliński. Warszawa: Państwowe
Wydawnictwo Naukowe, Instytut Geografii
PAN, 1959, 858 s.
Wykaz zawiera ok.
25 000 nazw obiektów zarówno
posiadających polskie egzonimy, jak i
ich nieposiadających. Nazwy ułożono
krajami, a kraje kontynentami. Do
poszczególnych języków podano
uproszczone zasady wymowy oraz
słowniczki terminów.
Polskie nazwy geograficzne
Zeszyty nazewnicze „Polskie nazwy
geograficzne” wydawane przez Komisję
Nazw Geograficznych (od 1953 Komisję
Ustalania Nazw Geograficznych) w latach
1952-56 w ramach Biuletynu
Geograficznego PTG (od 1953 r. Biuletynu
Geograficznego IG PAN, a od 1955 r.
Dokumentacji Geograficznej) zawierały
nazwy geograficzne świata ustalane przez
Komisję od 1951 r. Łącznie w 15
zeszytach zawarto 19.720 polskich i
oryginalnych nazw geograficznych.
- Leszczycki S., Ratajski L., Koczy
J. Nazwy geograficzne
jednostek
polityczno-administracyjnych
świata. Biuletyn
Geograficzny PTG, 1952, nr 1. Pobierz
publikację
- Leszczycki S., Ratajski L. Polskie
nazwy
geograficzne ważniejszych miast
liczących ponad 100 tys.
mieszkańców. Biuletyn
Geograficzny PTG, 1952, nr 4. Pobierz
publikację
- Leszczycki S., Ratajski L. Polskie
nazwy
geograficzne jednostek
administracyjnych I rzędu.
Biuletyn Geograficzny PTG, 1953, nr
7. Pobierz
publikację
- Polskie nazwy geograficzne
oceanów, mórz, zatok i cieśnin.
Biuletyn Geograficzny IG PAN, 1954,
z. 1. Pobierz
publikację
- Polskie nazwy geograficzne
wysp, półwyspów i przylądków
świata. Cz. I. Biuletyn
Geograficzny IG PAN, 1954, z. 2. Pobierz
publikację
- Polskie nazwy
geograficzne. Nazwy miast Europy
(bez ZSRR) liczących od 50 do 100
tys. mieszkańców.
Biuletyn Geograficzny IG PAN, 1954,
z. 3.Pobierz
publikację
- Ratajski L. Polskie nazwy
geograficzne. Cz. II. Nazwy
hydrograficzne (jeziora, rzeki,
kanały) i orograficzne (góry,
wyżyny, niziny, szczyty,
przełęcze) Europy (bez ZSRR).
Biuletyn Geograficzny IG PAN, 1954,
z. 5. Pobierz
publikację
- Ratajski L., Szewczyk J.,
Tyszkiewicz W. Polskie
nazwy geograficzne. Cz. III. Nazwy
hydrograficzne i orograficzne ZSRR.
Biuletyn Geograficzny IG PAN, 1954,
z. 8. Pobierz
publikację
- Szewczyk J., Tyszkiewicz W. Nazwy
miast
Azji i ZSRR od 50–100 tys.
mieszkańców oraz nazwy narodów,
narodowości i grup plemiennych
ZSRR. Biuletyn
Geograficzny IG PAN, 1954, z. 10. Pobierz
publikację
- Ratajski L., Szewczyk J.,
Tyszkiewicz W. Nazwy
fizjograficzne (hydrograficzne:
jeziora, rzeki, kanały i uedy,
oraz orograficzne: góry, szczyty,
przełęcze, wyżyny, niziny,
pustynie, wybrzeża i krainy
pobrzeżne) Azji (bez ZSRR).
Dokumentacja Geograficzna,
1955, z. 1. Pobierz
publikację
- Ratajski L., Szewczyk J.,
Tyszkiewicz W. Nazwy
fizjograficzne Afryki i miasta
Afryki od 50 do 100 tys. mieszk.
Dokumentacja Geograficzna,
1955, z. 4.
Pobierz publikację
- Ratajski L., Szewczyk J.,
Tyszkiewicz W. Nazwy
fizjograficzne Grenlandii, Ameryki
Północnej i Środkowej oraz nazwy
miast od 50 do 100 tys.
mieszkańców dla Ameryki Północnej,
Środkowej, Południowej, Australii
i Nowej Zelandii. Dokumentacja
Geograficzna, 1955, z. 7. Pobierz
publikację
- Ratajski L., Szewczyk J. Nazwy
fizjograficzne
Ameryki Południowej, Australii i
Oceanii, Antarktydy oraz nazwy
fizjograficzne mórz i oceanów
świata. Dokumentacja
Geograficzna,
1955,
z.
8.
Pobierz
publikację
- Ratajski L., Siemek Z., Szewczyk
J., Tyszkiewicz W. Nazwy
narodowości, plemion i grup
językowych świata (bez ZSRR).
Dokumentacja Geograficzna,
1955, z. 12. Pobierz
publikację
- Ratajski L., Siemek Z., Szewczyk
J., Tyszkiewicz W. Nazewniczy
zeszyt uzupełniający (nazwy
fizjograficzne, miasta, jednostki
administracyjne, poprawki do
materiałów zawartych w poprzednich
zeszytach). Dokumentacja
Geograficzna, 1956, z. 2
Pobierz publikację .
|