Wydawnictwa

W poniższym zestawieniu uwzględniono publikacje  Komisji będące realizacją zobowiązań międzynarodowych w ramach współpracy z UNGEGN.
Wybrane publikacje można kupić w Centralnym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii,
ul.Jana Olbrachta 94B, 01-102 Warszawa, tel. (022) 532-25-81

Urzędowy wykaz nazw państw i terytoriów niesamodzielnych

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2015, 92 s.
Wydanie trzecie wykazu. Umieszczono w nim 195 państw  i 69 terytoriów niesamodzielnych. Załącznikiem do wykazu jest lista dziesięciu terytoriów o nieustalonym lub spornym statusie międzynarodowym.

Dla każdego państwa podano następujące informacje:

• skróconą polską nazwę państwa w mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
• oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę państwa
• nazwę języka lub języków urzędowych danego państwa
• skróconą nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• pełną oficjalną nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• przymiotnik od polskiej nazwy państwa
• polskie nazwy obywateli państwa w rodzaju męskim i żeńskim liczby pojedynczej oraz w liczbie mnogiej rodzaju męskiego
• nazwę stolicy (lub stolic) państwa używaną w języku polskim
• nazwę stolicy (lub stolic) w języku (językach) urzędowych

Zobacz więcej

Słownik terminów używanych przy standaryzacji nazw geograficznych
Glossary of Terms for the Standardization of Geographical Names
Edited by Naftali Kadmon. Tłumaczenie Marek Łukasik. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2014, 56 s.
Publikacja jest wiernym tłumaczeniem angielskiej wersji słownika z 2002 roku, opracowanego przez Grupę Ekspertów ONZ ds. Nazw Geograficznych (UNGEGN), wraz z „Uzupełnieniem” przyjętym przez UNGEGN w 2007 roku. W „Słowniku” zamieszczono 375 haseł, z czego 237 posiada definicje, 138 zaś to hasła odsyłaczowe (ponadto w „Uzupełnieniu” uwzględniono 17 kolejnych haseł – 8 z definicjami i 9 odsyłaczowych). Załącznikiem do słownika jest polsko-angielski indeks terminów.

Zobacz więcej

Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac. red.: Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, 874 s.
Publikacja jest efektem wieloletniej pracy Komisji nad standaryzacją polskiego nazewnictwa geograficznego świata. Podano w niej polskie nazwy dla 13 359 obiektów geograficznych leżących poza granicami Polski. Dla wymienionych w wykazie obiektów podane zostały polskie nazwy oraz odpowiadające im nazwy oryginalne (endonimy). Dla nazw w językach posługujących się pismami niełacińskimi podano zapis zlatynizowany zgodnie z zasadami, które Komisja zaleca do stosowania w Polsce dla nazw geograficznych z danego języka. Po nazwach zamieszczone zostały współrzędne geograficzne obiektu. W razie potrzeby podano dodatkowe informacje i uwagi, takie jak: informacja o położeniu obiektu transgranicznego w innych państwach, dodatkowa charakterystyka obiektu lub jego położenia, informacja o położeniu części miejscowości w granicach miejscowości samodzielnej, wybrane nazwy historyczne obiektu.
Wykaz podzielony został na osiem części (rozdziałów): siedem z nich odpowiada tradycyjnie wydzielanym częściom świata (Europie, Azji, Afryce, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Australii i Oceanii, Antarktyce), ósma poświęcona została obiektom podmorskim. Następnie zamieszczono nazwy według uporządkowanych alfabetycznie państw i terytoriów niesamodzielnych; nazwy obiektów geograficznych z obszarów poszczególnych państw lub terytoriów ułożono z podziałem na kategorie.

Zobacz więcej

Urzędowy wykaz nazw państw i terytoriów niesamodzielnych

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, 94 s.
Wydanie drugie wykazu. Umieszczono w nim 195 państw  i 69 terytoriów niesamodzielnych. Załącznikiem do wykazu jest lista dziesięciu terytoriów o nieustalonym lub spornym statusie międzynarodowym.

Dla każdego państwa podano następujące informacje:

• skróconą polską nazwę państwa w mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
• oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę państwa
• nazwę języka lub języków urzędowych danego państwa
• skróconą nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• pełną oficjalną nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• przymiotnik od polskiej nazwy państwa
• polskie nazwy obywateli państwa w rodzaju męskim i żeńskim liczby pojedynczej oraz w liczbie mnogiej rodzaju męskiego
• nazwę stolicy (lub stolic) państwa używaną w języku polskim
• nazwę stolicy (lub stolic) w języku (językach) urzędowych

Zobacz więcej

Oprac. red.. Paul Woodman. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2012, 304 s.
Zbiór 19 referatów dotyczących podziału nazw na egzonimy i endonimy, kategoryzowania egzonimów, trendów w stosowaniu egzonimów oraz nazw w językach mniejszości. Referaty te były zaprezentowane w czasie 12. posiedzenia Grupy Roboczej UNGEGN ds. Egzonimów, które odbyło się w dniach 16-17 maja 2012 r. w Gdańsku.

Zobacz więcej

Urzędowy wykaz nazw państw i terytoriów niesamodzielnych

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2011, 92 s.
W wykazie umieszczono 195 państw  i 69 terytoriów niesamodzielnych. Załącznikiem do wykazu jest lista dziesięciu terytoriów o nieustalonym lub spornym statusie międzynarodowym.

Dla każdego państwa podano następujące informacje:

• skróconą polską nazwę państwa w mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
• oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę państwa
• nazwę języka lub języków urzędowych danego państwa
• skróconą nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• pełną oficjalną nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• przymiotnik od polskiej nazwy państwa
• polskie nazwy obywateli państwa w rodzaju męskim i żeńskim liczby pojedynczej oraz w liczbie mnogiej rodzaju męskiego
• nazwę stolicy (lub stolic) państwa używaną w języku polskim
• nazwę stolicy (lub stolic) w języku (językach) urzędowych

Zobacz więcej

Nazewnictwo geograficzne świata.

Od 2002 roku Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej prowadzi prace nad wydaniem gazetera (wykazu nazw geograficznych) ważniejszych obiektów geograficznych świata zatytułowanego „Nazewnictwo geograficzne świata”, zawierającego również wszystkie polskie egzonimy. W trakcie postępu prac publikowane są robocze zeszyty tego gazetera. W wykazach starano się podać oficjalne formy nazw geograficznych, pochodzące z narodowych wykazów nazewniczych, map topograficznych i innych oficjalnych źródeł. Kiedy okazywało się to niemożliwe, korzystano z najbardziej wiarygodnych publikacji międzynarodowych. Dlatego niekiedy formy nazw urzędowych mogą budzić wątpliwości, bo choć ich ustalanie odbywało się z dużą starannością, to jednak napotykano czasem na trudne do pokonania przeszkody. Mogły one wynikać z braków w materiałach źródłowych, a nawet, bo i to się zdarzało, z różnych, sprzecznych wersji nazewnictwa podawanych w oficjalnych publikacjach instytucji rządowych lub organów ustawodawczych. Należy podkreślić, że Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych standaryzuje polskie formy nazw obiektów znajdujących się poza granicami Polski (egzonimy), nie zajmuje się zaś standaryzacją nazw oryginalnych (endonimów). Dotychczasowe robocze zeszyty nie znajdują się w sprzedaży, są przekazywane bibliotekom i wydawnictwom geograficznym.

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 1. Ameryka, Australia i Oceania

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Bartosz Fabiszewski, Katarzyna Peńsko-Skoczylas, Maksymilian Skotnicki, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004, 146 s.

Wykaz jest podzielony na dwie części. Pierwsza obejmuje Amerykę Północną i Amerykę Południową, druga Australię wraz z Oceanią. W ramach każdej z tych części ułożono alfabetycznie wykazy nazw najważniejszych obiektów geograficznych z 88 państw i terytoriów niesamodzielnych, poprzedzając je wykazem nazw wielkich, kontynentalnych i regionalnych obiektów geograficznych. Dla każdego z wymienionych w wykazie obiektów podano nazwy geograficzne w oficjalnym języku państwa (terytorium), na którym znajduje się dany obiekt, a w przypadku krajów wielojęzycznych starano się podać nazwy we wszystkich oficjalnych językach. W przypadku języków używających alfabetu niełacińskiego, nazwy podano w transkrypcji i w transliteracji. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 5600 obiektów geograficznych (ok. 4200 w części pierwszej wykazu i ok. 1400 w części drugiej).

Pobierz zeszyt 1

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 2. Bliski Wschód

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Elżbieta Chudorlińska, Sabina Kacieszczenko, Maciej Tomal, Irena Tsermegas, Bogusław R. Zagórski. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004, 98 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru 19 państw i terytoriów niesamodzielnych Azji i Afryki zaliczanych do Bliskiego Wschodu z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 3900 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem.

Pobierz zeszyt 2

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 3. Afryka

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Sabina Kacieszczenko, Maksymilian Skotnicki, Ewa Wołk, Bogusław R. Zagórski. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2004, 166 s.

Pobierz zeszyt 3

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 4. Azja Południowa

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Artur Karp, Joanna Kusio, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2005, 140 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru 7 państw Azji Południowej (Bangladeszu, Bhutanu, Indii, Malediwów, Nepalu, Pakistanu, Sri Lanki) z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 3800 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem.
 

Pobierz zeszyt 4

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 5. Azja Środkowa i Zakaukazie

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Iwona Nowicka, Andrzej Pisowicz, Jarosław Talacha, Jerzy Tulisow, Bogusław R. Zagórski, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2005, 136 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru 10 państw Azji (Afganistanu, Armenii, Azerbejdżanu, Gruzji, Iranu, Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu) z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 4300 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem oraz tabele latynizacyjne dla języków urzędowych zapisywanych niełacińskimi systemami pisma.

Pobierz zeszyt 5

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 6. Białoruś, Rosja, Ukraina

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Andrzej Czerny, Sabina Kacieszczenko, Agnieszka Krawczyńska, Elżbieta Rudolf-Ziółkowska, Ewa Wolnicz-Pawłowska. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2005, 98 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru Białorusi, Rosji i Ukrainy z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 2900 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem oraz tabele latynizacyjne dla języków urzędowych zapisywanych niełacińskimi systemami pisma. Uwaga: zaktualizowane wykazy nazw z obszarów Białorusi, Rosji i Ukrainy zamieszczone zostały w zeszycie 11 z 2009 roku.

Pobierz zeszyt 6

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 7. Azja Południowo-Wschodnia

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Elżbieta Chudorlińska, Teresa Halik, Artur Karp, Seta Long Kucharczyk, Jarosław Pietrow, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, 122 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru 14 państw i terytoriów niesamodzielnych Azji Południowo-Wschodniej (Birmy, Brunei, Filipin, Indonezji, Kambodży, Laosu, Malezji, Singapuru, Tajlandii, Timoru Wschodniego, Wietnamu, Wyspy Bożego Narodzenia, Wysp Kokosowych, Wysp Spratly) z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 5100 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem oraz tabele latynizacyjne dla języków urzędowych zapisywanych niełacińskimi systemami pisma.

Pobierz zeszyt 7

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 8. Antarktyka

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, 48 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru Antarktydy i wysp przyległych leżących na południe od 60°S oraz z Francuskich Terytoriów Południowych i Antarktycznych, Georgii Południowej i Sandwicha Południowego, wyspy Gough, wyspy Macquarie, Wyspy Bouveta, Wysp Heard i McDonalda, Wysp Księcia Edwarda z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W dodatku do wykazu umieszczono spis wszystkich nazw geograficznych nadanych przez polskie ekspedycje polarne od 1978 roku. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 1100 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w Antarktyce.

Pobierz zeszyt 8

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 9. Azja Wschodnia

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Romuald Huszcza, Bohdan Kikolski, Jarosław Pietrow, Jan Rogala. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, 109 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru 6 państw Azji Wschodniej (Chin, Tajwanu, Japonii, Korei Południowej, Korei Północnej, Mongolii) z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 4600 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem oraz tabele latynizacyjne dla języków urzędowych zapisywanych niełacińskimi systemami pisma.

Pobierz zeszyt 9

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 10. Morza i oceany

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Kazimierz Furmańczyk. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2008, 60 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru mórz i oceanów: nazwy oceanów, mórz, zatok, cieśnin, prądów morskich oraz form ukształtowania dna. Nazwy pogrupowano oceanami (wyróżniając pięć oceanów), szczegółowsze wykazy podając dla obszarów Morza Bałtyckiego i Morza Śródziemnego. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 1700 obiektów geograficznych, dołączono doń również słowniczek angielskich terminów stosowanych dla form podmorskich.

Pobierz zeszyt 10

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 11. Europa, Część I

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Elżbieta Chudorlińska, Andrzej Czerny, Jerzy Duma, Sabina Kacieszczenko, Agnieszka Pietrzak, Elżbieta Rudolf-Ziółkowska, Irena Tsermegas, Ewa Wolnicz-Pawłowska. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2009, 258 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru 21 państw Europy (Albanii, Białorusi, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Chorwacji, Czarnogóry, Czech, Estonii, Grecji, Kosowa, Litwy, Łotwy, Macedonii, Mołdawii, Rosji, Rumunii, Serbii, Słowacji, Słowenii, Ukrainy, Węgier) z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 9200 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem oraz tabele latynizacyjne dla języków urzędowych zapisywanych niełacińskimi systemami pisma.

Pobierz zeszyt 11

Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 12. Europa, Część II

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Elżbieta Chudorlińska, Andrzej Czerny, Jarosław Pietrow, Agnieszka Pietrzak, Maksymilian Skotnicki, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010, 266 s.

Wykaz obejmuje najważniejsze nazwy geograficzne z obszaru 30 państw i terytoriów niesamodzielnych Europy (Andory, Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Gibraltaru, Guernsey, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Islandii, Jan Mayen, Jersey, Liechtensteinu, Luksemburga, Malty, Monako, Niemiec, Norwegii, Portugalii, San Marino, Svalbardu, Szwajcarii, Szwecji, Watykanu, Wielkiej Brytanii, Włoch, Wyspy Man, Wysp Owczych) z zachowaniem układu nazw z zeszytu 1. W wykazie zawarto nazwy dla ok. 8200 obiektów geograficznych. Do wykazu dołączono słowniczki najważniejszych terminów geograficznych stosowanych w językach urzędowych państw objętych wykazem.

Pobierz zeszyt 12

Nazwy państw
Country names

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006, 42 s.

W wykazie uwzględniono 191 państw będących członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Watykan. Podano poprawną pisownię ich nazw, którą Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski zaleca do powszechnego użytku. Dla każdego państwa podano jego polską skróconą i oficjalną (pełną) nazwę oraz nazwy skróconą i oficjalną (pełną) w językach oficjalnych danego państwa. Do wykazu dołączono polsko-angielski słownik nazw państw. Cały wykaz opracowany jest w języku polskim i angielskim. Wykaz został opublikowany na 23. Sesję UNGEGN, która odbyła się w 2006 r. w Wiedniu i nie znajduje się w sprzedaży.

Zobacz więcej

Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców
Names of Countries, Their Capitals and Inhabitants
wyd. III z 2007 r.

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2007, 124 s.
Wydanie trzecie zmienione wykazu z 1997 roku, w którym uwzględniono 193 państwa niepodległe, a jego uzupełnieniem są dwa dodatki. Pierwszy zawiera 72 terytoria niesamodzielne i terytoria o nieustalonym lub spornym statusie. W dodatku drugim wymieniono 34 terytoria autonomiczne wchodzące w skład 20 państw. Dla każdego państwa i terytorium podano informacje takie same jak w wydaniu II wykazu z 2003 r.

Zobacz więcej

Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców
Names of Countries, Their Capitals and Inhabitants
wyd. II z 2003 r.

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Głównym Geodecie Kraju, oprac.: Andrzej Czerny, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2003, 122 s., 1 zał. wkl.
Wydanie drugie zmienione wykazu z 1997 roku, w którym uwzględniono 192 państwa niepodległe, a jego uzupełnieniem są dwa dodatki. Pierwszy zawiera 64 terytoria niesamodzielne – terytoria zależne i terytoria o nieustalonym statusie. W dodatku drugim wymieniono 64 terytoria autonomiczne wchodzące w skład 16 państw.
Dla każdego państwa podano następujące informację:

• skróconą polską nazwę państwa w mianowniku, dopełniaczu i miejscowniku
• oficjalną (rozwiniętą) polską nazwę państwa
• nazwę języka lub języków urzędowych danego państwa
• skróconą nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• pełną oficjalną nazwę państwa w języku (językach) urzędowym
• przymiotnik od polskiej nazwy państwa
• polskie nazwy obywateli państwa w rodzaju męskim i żeńskim liczby pojedynczej oraz w liczbie mnogiej rodzaju męskiego
• nazwę stolicy (lub stolic) państwa używaną w języku polskim
• nazwę stolicy (lub stolic) w języku (językach) urzędowych
• przymiotnik od polskiej nazwy stolicy (stolic)
• polskie nazwy mieszkańców stolicy (stolic) w rodzaju męskim i żeńskim liczby
• pojedynczej oraz w liczbie mnogiej rodzaju męskiego
• wymowę tych nazw państw i ich stolic używanych w języku polskim, które mogą sprawiać trudność

Zobacz więcej

Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców
Names of Countries, Their Capitals and Inhabitants
wyd. z 1997r.

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1997, 119 s.
Dwujęzyczny polsko-angielski wykaz, zawierający polskie (w mianowniku, dopełniaczu i celowniku) i oficjalne nazwy państw świata zarówno w wersji pełnej jak i skróconej (z ich transkrypcją i transliteracją przy niełacińskich systemach pisma); formy przymiotnikowe nazw państw; nazwy mieszkańców państw; polskie (w mianowniku, dopełniaczu i celowniku) i oficjalne nazwy stolic; formy przymiotnikowe nazw stolic; nazwy mieszkańców stolic. W załączniku wymieniono terytoria zależne, niesamodzielne i wybrane autonomiczne, podając dla nich takie same informacje, jak w przypadku państw niepodległych. W wykazie uwzględniono ogółem 191 państw i 104 terytoria. W przygotowaniu jest drugie, zaktualizowane wydanie wykazu.

Pobierz publikację

Zbieranie i opracowywanie nazw geograficznych. Przewodnik toponimiczny. Część I Zbieranie nazw w terenie

Wydawca: Główny Urząd Geodezji i Kartografii. Opracowanie autorskie: Janusz Gołaski. Wydano w Warszawie w 2002 roku.

Licząca 64 strony pierwsza część przewodnika toponimicznego dotyczy sposobów zbierania w terenie nazw własnych obiektów trwale związanych z powierzchnią Ziemi. Przedstawiono tu terminy i podstawowe pojęcia dotyczące zbierania i opracowywania nazw. Omówiono prace przygotowawcze: ich zakres, wykorzystanie istniejących zbiorów nazw oraz nawiązanie łączności z użytkownikami nazwy. Objaśniono prace terenowe: ich zakres, przeprowadzenie wywiadu terenowego i zapisywanie nazw. Omówiono również sposób określania rodzaju obiektu, jego umiejscowienia oraz opracowania wykazu nazw. W załącznikach zamieszczono wzory pism do urzędów gminy/miasta i nadleśnictwa, kalkę nazw, wykaz skrótów źródeł informacji, przykładowy wykaz nazw oraz definicje wybranych obiektów topograficznych.

Zbieranie i opracowywanie nazw geograficznych. Przewodnik toponimiczny. Część II Opracowanie językowe nazw

Wydawca: Główny Urząd Geodezji i Kartografii. Opracowanie autorskie: Ewa Wolnicz-Pawłowska, Wanda Szulowska. Wydano w Warszawie w 2003 roku.
Licząca 110 stron druga część przewodnika toponimicznego charakteryzuje nazewnictwo geograficzne jako część języka polskiego. Omówione tu zasady polskiej pisowni nazw geograficznych podzielono na zasady pisowni nazw geograficznych znajdujących się w granicach Polski oraz nazw tych obiektów, które leżą w krajach sąsiednich. Dla pierwszej grupy nazw podano zasady posługiwania się wielkimi i małymi literami, zasady pisowni z łącznikiem oraz zasady pisowni przymiotników od dwuwyrazowych nazw geograficznych. Dla nazw geograficznych obiektów leżących w krajach sąsiednich scharakteryzowano zasady lokalnej pisowni nazw oraz podano wykazy używanych w danych krajach alfabetów, podając alfabety: czeski, litewski, niemiecki, dolnołużycki, górnołużycki, słowacki, białoruski, rosyjski i ukraiński. Dla trzech ostatnich alfabetów podano również zasady ich transliteracji i transkrypcji. Sporo miejsca poświecono omówieniu zasad tworzenia przymiotników od nazw geograficznych. Osobny rozdział, ilustrowany 14 mapami, poświecony został dialektom języka polskiego. W publikacji zamieszczono słowniczek dawnych terminów topograficznych, które wyszły już z użycia z języka literackiego, lecz które można w dalszym ciągu spotkać w nazwach geograficznych oraz wykaz skrótów występujących na mapach i w ich legendach.

Zbieranie i opracowywanie nazw geograficznych. Przewodnik toponimiczny.
Część III. Stosowanie i rozmieszczanie napisów na mapach

Wydawca: Główny Urząd Geodezji i Kartografii Opracowanie autorskie: Wiesław Ostrowski, Paweł Kowalski. Wydano w Warszawie w 2004 roku.

Licząca 150 stron trzecia część przewodnika toponimicznego charakteryzuje nazewnictwo geograficzne, a także wszelkie inne napisy, jako integralną część mapy. Omówiono tu funkcje i rodzaje napisów na mapach, scharakteryzowano pismo używane w kartografii. Po przedstawieniu ogólnych zasad stosowania napisów na mapach szczegółowo omówiono zasady rozmieszczania napisów odnoszących się do obiektów punktowych, liniowych i powierzchniowych. Dużo miejsca poświęcono rozmieszczaniu nazw poszczególnych elementów treści mapy - obszerny rozdział dotyczy nazewnictwa miejscowości i ich części zarówno na mapach topograficznych, jak i na turystycznych, przeglądowych, czy też atlasowych. Podobnie omówione zostały zasady opisywania nazw ulic i napisów objaśniających dotyczących budowli i urządzeń na mapach topograficznych i planach miast, nazw jednostek podziału przestrzennego (państw, krain, parków), nazw jednostek wodnych (hydronimy) oraz form powierzchni Ziemi (oronimy). Omówione zostały tu również ogólne zasady opracowywania skorowidzów nazw geograficznych. Publikacja jest bogato ilustrowana reprodukcjami map przedstawiającymi zarówno prawidłowe jak i błędne rozmieszczenie nazw.

Polskie nazwy geograficzne świata. Część I. Europa (bez Europy Wschodniej)

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju, 1994, 91 s.
Wykaz zawierający ok. 1700 polskich nazw geograficznych (egzonimów) z obszaru Europy (bez terenów byłego Związku Radzieckiego) wraz z oficjalnymi narodowymi formami tych nazw (z ich transkrypcją i transliteracją przy niełacińskich systemach pisma). Są to nazwy państw, jednostek administracyjnych, regionów historycznych, miast, obiektów fizjograficznych (z podziałem na hydronimy i oronimy) oraz miejsc szczególnych (dzielnic miast, placów, parków narodowych, itp.). Zeszyt zamyka alfabetyczny indeks nazw polskich.

Pobierz publikację

Polskie nazwy geograficzne świata. Część II. Europa Wschodnia i Azja

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju, 1996, 243 s.
Wykaz zawierający ok. 2950 polskich nazw geograficznych z obszaru Europy Wschodniej i Azji, z zachowaniem układu przyjętego w części I.

Pobierz publikację

Polskie nazwy geograficzne świata. Część III. Afryka, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia i Oceania, Antarktyka

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju, 1994, 118 s.
Wykaz zawierający ok. 1400 polskich nazw geograficznych z obszaru, Afryki, obu Ameryk, Australii, Oceanii i Antarktydy, z zachowaniem układu przyjętego w częściach I i II.

Pobierz publikację

Polskie nazwy geograficzne świata. Część IV. Oceany i morza

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Warszawa: Państwowa Służba Geodezyjna i Kartograficzna, Główny Geodeta Kraju, 1994, 22 s.
Wykaz zawierający ok. 370 polskich nazw geograficznych odnoszących się do mórz i oceanów wraz z podanymi nazwami angielskimi oraz, o ile takie istnieją, oficjalnymi narodowymi formami tych nazw (z ich transkrypcją i transliteracją przy niełacińskich systemach pisma). Są to nazwy mórz, form podmorskiej rzeźby terenu oraz prądów morskich.

Pobierz publikację

Słownik terminów używanych przy standaryzacji nazw geograficznych
Glossary of Terminology Used in the Standardization of Geographical Names

Edited by Naftali Kadmon. Tłumaczenie Jerzy Kondracki. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1998, 86 s.
Dwujęzyczny angielsko-polski słownik terminologiczny, będący tłumaczeniem anglojęzycznego Glossary of Toponymic Terminology, opracowanego w ramach UNGEGN i przedstawionego na VII Konferencji ONZ w sprawie Standaryzacji Nazw Geograficznych (Nowy Jork 1998). Słownik zawiera 375 haseł, z których 237 posiada definicje (tylko w języku polskim), a 138 to odsyłacze. Obejmują one terminologię geograficzną, językoznawczą i komputerową.

Pobierz publikację

Toponymic Guidelines of Poland for Map Editors and Other Users,
Fourth Revised Edition – Polski przewodnik toponimiczny dla redaktorów map i innych użytkowników, wyd. 4 zmienione

Opracowanie autorskie: Ewa Wolnicz-Pawłowska, Maciej Zych. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2010, 112 s., 1 zał. wkł.
Czwarte, gruntownie zmienione i rozbudowane, wydanie przewodnika. Poza aktualizacją na podstawie najnowszych dostępnych materiałów, uszczegółowiono informacje o języku polskim, zasadach i podstawach prawnych standaryzacji nazewnictwa geograficznego, rozbudowano słowniczek terminów i wykazy skrótów. Dodano także kilkanaście map do tekstu przewodnika, a także obszerną część poświęconą mniejszościom narodowym, etnicznym i społecznościom posługującym się językiem regionalnym oraz używanych przez nich językom. Załączniki zostały rozbudowane o słowniczek dawnych terminów topograficznych oraz o pełną listę urzędowo ustalonych nazw w językach mniejszości. Zmianą w porównaniu z poprzednimi edycjami jest wydanie przewodnika również w języku polskim.
 

Zobacz więcej

Toponymic Guidelines of Poland for Map Editors and Other Users
Third Revised Edition

Prepared by Ewa Wolnicz-Pawłowska. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2002, 86 s., 1 zał. wkł.
Uzupełnione i zaktualizowane (z uwzględnieniem nowych publikacji oraz zmian w podziale politycznym świata i podziale administracyjnym Polski) wydanie przewodnika toponimicznego z 1999 r., zachowujące jego układ. Załączona barwna mapa administracyjna przedstawia podział na województwa i powiaty w dniu 1 stycznia 2002 roku.

Zobacz więcej

Toponymic Guidelines of Poland for Map Editors and Other Users
Second Revised Edition

Prepared by Ewa Wolnicz-Pawłowska. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1999, 74 s., 1 zał. wkl.
Nowe opracowanie przewodnika toponimicznego w języku angielskim, zawierające charakterystykę języka polskiego (m.in. międzynarodową transkrypcję fonetyczną polskich liter, zasady ortografii, pochodzenie nazw geograficznych); omówienie standaryzacji nazw geograficznych w Polsce; wykaz źródeł do pozyskiwania nazw (mapy, gazetery); słownik terminów używanych na mapach i w legendach map; wykaz nazw państw świata; listę skrótów nazw i innych napisów stosowanych na mapach wraz z ich rozwinięciami; wykaz nazw województw i powiatów wraz ich siedzibami oraz załączoną mapę administracyjną Polski w skali 1:3 500 000.

Pobierz publikację

The Polish Toponymic Guidelines

Prepared by Kazimierz Rymut. Warsaw: The National Geodetic and Cartographic Service, Surveyor General of Poland, 1993, 28 s.
Przewodnik toponimiczny wydany w języku angielskim. Zawiera kolejno charakterystykę polskich organizacji zajmujących się standaryzacją nazw geograficznych, opis sytuacji nazewnictwa w Polsce po 1945 roku, zestawienie wykazów nazw geograficznych z obszaru Polski, przyjęte zasady standaryzacji polskich nazw geograficznych, słownik terminów używanych na mapach, międzynarodową transkrypcję fonetyczną polskich liter oraz wymowę wybranych nazw.

Pobierz publikację

Pol'skoe toponimičeskoe rukovodstvo dlja izdatelej kart i drugich potrebitelej

Avtor-sostavitel' Ewa Wolnicz-Pawłowska. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2002, 91 s., 1 zał. wkł.
Rosyjskojęzyczna wersja trzeciego wydania Toponymic Guidelines of Poland, przeznaczona dla zagranicznych użytkowników posługujących się językiem rosyjskim. 

Zobacz więcej

Problemy standaryzacji nazw geograficznych.

Przegląd Zagranicznej Literatury Geograficznej, rok 1989, z. 1. Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN.

Publikacja ukazała się w ramach periodyku „Przegląd Zagranicznej Literatury Geograficznej” obejmuje osiem artykułów opublikowanych w 1986 r. przez UNGEGN w celu upowszechniania wyników działalność ONZ w zakresie standaryzacji nazw geograficznych. Tłumaczeń dokonał przewodniczący Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski – Jerzy Kondracki.

List of the most important Polish exonyms for Europe (without USSR)

Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych Świata, Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Warszawa 1982.

Wykaz przygotowany na 4. Konferencję ONZ w sprawie Nazewnictwa Geograficznego (Genewa, 1982 r.) zawiera w części pierwszej nazwy 33 państw, a w części drugiej 520 egzonimów wraz z oficjalnymi narodowymi formami tych nazw.

Urzędowy wykaz nazw państw świata

Wykaz nazw opracowany przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Polski zatwierdzony przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego jako „Zarządzenie nr 22 Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 sierpnia 1986 r. w sprawie ustalenia wykazu nazw miejscowości i obiektów geograficznych znajdujących się poza granicami Polski” (Dz. Urz. MNiSzW 1986 nr 8 poz. 32).

Urzędowy wykaz nazw państw pozaeuropejskich

Wykaz nazw opracowany przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych Świata opublikowany jako „Zarządzenie nr 17 Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 19 kwietnia 1977 r. zmieniające zarządzenie w sprawie ustalenia brzmienia nazw miejscowości i obiektów geograficznych znajdujących się poza granicami Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (Dz. Urz. MNSzWiT 1977 nr 4 poz. 13).

Urzędowy wykaz nazw państw w Europie i ZSRR

Wykaz nazw opracowany przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych Świata opublikowany jako „Zarządzenie nr 1/75 Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 8 stycznia 1975 r. w sprawie ustalenia brzmienia nazw miejscowości i obiektów geograficznych znajdujących się poza granicami Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (Dz. Urz. MNSzWiT 1975 nr 2 poz. 6).

Polskie nazewnictwo geograficzne świata

Komisja Ustalania Nazw Geograficznych, oprac.: Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Instytut Geografii PAN, 1959, 858 s.

Wykaz zawiera ok. 25 000 nazw obiektów zarówno posiadających polskie egzonimy, jak i ich nieposiadających. Nazwy ułożono krajami, a kraje kontynentami. Do poszczególnych języków podano uproszczone zasady wymowy oraz słowniczki terminów.

Polskie nazwy geograficzne

Zeszyty nazewnicze „Polskie nazwy geograficzne” wydawane przez Komisję Nazw Geograficznych (od 1953 Komisję Ustalania Nazw Geograficznych) w latach 1952-56 w ramach Biuletynu Geograficznego PTG (od 1953 r. Biuletynu Geograficznego IG PAN, a od 1955 r. Dokumentacji Geograficznej) zawierały nazwy geograficzne świata ustalane przez Komisję od 1951 r. Łącznie w 15 zeszytach zawarto 19.720 polskich i oryginalnych nazw geograficznych.